Sekret długowieczności

Marek Aurelisz mawiał, że nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli, ale czy to oznacza, że jeśli nakierujemy nasze myśli na długowieczność nasze życie będzie długie? To chyba tak nie działa.

Przyjmijmy, że chcemy długo żyć i znaleźć panaceum na zdrowe i długie życie, a najlepszym na to sposobem jest przyjrzenie się tym, którym to się już udało. Mowa o mieszkańcach Kaukazu.

Fakt jest taki, że na Kaukazie mieszka 42% najstarszych ludzi na planecie, którzy pamiętają jeszcze zdarzenia sprzed 80, 90 czy nawet 100 lat temu. Można z powodzeniem rzec, że jest to skupisko starszyzny, czyli grupy najbardziej doświadczonych ludzi. Skąd u nich taki sędziwy wiek i komu lub czemu to zawdzięczają? Czyżby geny? A może mają sekret długowieczności przekazywany z pokolenia na pokolenie? 

Naukowcy długo próbowali rozwikłać tą zagadkę i w końcu im się udało. Mieszkańcy krajów wysoko rozwiniętych licząc na długowieczność stawiają na medycynę, ale przecież mieszkańcom Kaukazu daleko od zaawansowanej medycyny. Daleko im też od różnego rodzaju nowinek technologicznych, ale za to zwrócono uwagę na jedną prostą rzecz, a mianowicie na styl życia i odpowiednią dietę.  I w tym miejscu trzeba wspomnieć o  genomice żywienia, czyli diecie dostosowanej do kodu genetycznego.  Według jej założeń wszystko, co spożywamy czy pijemy powinno znajdować się w pobliżu naszego miejsca zamieszkania, ale i miejsca zamieszkania naszych przodków. Czy to oznacza, że aby długo żyć trzeba mieszkać tam, gdzie mieszkali nasi przodkowie? Tak, bo dzięki temu  nasze organizmy przystosują się do pożywienia jednocześnie traktując je jak antidotum. Nie będzie ono miało szkodliwego wpływu na nasze organizmy. “Niech pożywienie będzie lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem” mawiał ojciec medycyny Hipokratesa. Ale czy to oznacza, że nie można podróżować? No i tu pojawiają się  kolokwialnie mówiąc tzw. „schody”.  Mieszkańcy Kaukazu nie podróżują, głównie przemieszczają się jedynie w celu znalezienia pożywienia. Zapewne w tym miejscu, w naszej głowie pojawiała się myśli typu: czy osiągnięcie sędziwego życia  musi być kosztem ciekawego życia obfitującego w podróże, ciekawostki kulinarne, poznawanie nowych ludzi?

Mieszkańcy Kaukazu są szczupli za sprawą codziennych prac fizycznych, ale i nie przejadają się, a każdą ucztę celebrują napawając się zapachem pożywienia oraz jego smakiem. Nie zjadają „na szybko”, byle czego i w nadmiarze. Niby to taka prosta zasada mówiąca o tym, że lepiej mieć niedosyt, niż przesyt, a jednak wiele mieszkańców Europy zapomina o niej. Prawda jest też taka, że z powodu ograniczonego dostępu do żywności ludzie potrafili wyczarować zupę z mchu, robili dania z czegoś co mogli zerwać lub upolować, my mamy wszystko w nadmiarze, na wyciągniecie ręki. To zapewne rozleniwia. Ostatni posiłek u mieszkańców Kaukazu kończy się późnym popołudniem, by nie kłaść się spać z pełnym żołądkiem. Zasada… jakby znana.

Kolejnym istotnym elementem tej kaukaskiej układanki jest świeżość jedzenia obfitującego w warzywa i owoce. Z chowu kóz i owiec otrzymują mięso, mleko i sery, a ich dietę dopełniają liczne pestki, nasiona, orzechy oraz kasza. Do tego dysponują wodą pełną minerałów pochodzenia wulkanicznego, która wspomaga trawienie. A z winogron uprawianych w górach robią własne wino, które ma podobno zbawienny wpływ na ich zdrowie. Żyją w harmonii, bez ciągłych stresów, w zgodzie z samym sobą i swoją rodziną. I co trzeba podkreślić górskie powietrze, które ich otacza ma zbawienny wpływ na ich organizmy. A zatem tajemnica ich długowieczności tkwi w stylu i miejscu życia oraz  jakości i ilości pożywienia.

I choć tajemnica została rozwikłana to czy jesteśmy w stanie przenieść ją na nasz grunt?  Nie do końca. Trudno jest sprostać takim wymaganiom, aby zapewnić sobie długowieczność. Pozostaje jeszcze jedno pytanie, czy chcielibyśmy tak żyć? Jedno jest pewne, wartością dodaną do naszego życia może być wcielenie kilku zasad kaukaskich mieszkańców, jak chociażby umiar.

Aneta